Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

opum T

  • 1 hys(s)opum

    hys(s)ōpum, ī n. и hy(s)sōpus, ī f. бот.
    иссоп CC, PM, Scr, Col

    Латинско-русский словарь > hys(s)opum

  • 2 hys(s)opum

    hys(s)ōpum, ī n. и hy(s)sōpus, ī f. бот.
    иссоп CC, PM, Scr, Col

    Латинско-русский словарь > hys(s)opum

  • 3 opes

    ŏpes, ŏpum plur. de ops.
    * * *
    ŏpes, ŏpum plur. de ops.
    * * *
        Opes, opum, opibus, pluraliter tantum. Virgil. Richesses.
    \
        Praeditus magnis opibus homo. Cic. Fort riche.
    \
        Cupido furiosa opum. Ouid. Trop grand desir et convoitise d'avoir des biens.
    \
        Adoptiuae opes arboris. Ouid. Les fruicts d'un arbre enté d'autre greffe.
    \
        Sollicitae. Horat. Qui font soulcier les gents.
    \
        Affectae opes. Tacit. Richesses fort diminuees.
    \
        Beatas componit opes nullo fine. Sene. Il amasse sans fin, etc.
    \
        Condere opes. Virgil. Cacher.
    \
        Facere opes: vt Militia saepe fecit opes. Ouid. Souvent la guerre a enrichi, On a souvent gaigné, etc.
    \
        Inuentae opes sanguine. Ouid. Acquises en la guerre par effusion de sang.
    \
        Quaerere opes male. Ouid. Acquerir injustement.
    \
        Opes. Virgil. Le povoir et puissance d'aucun, Force et vertu.

    Dictionarium latinogallicum > opes

  • 4 largus

    [st1]1 [-] largus, a, um: - [abcl][b]a - abondant, copieux, considérable. - [abcl]b - qui abonde en. - [abcl]c - large, libéral, généreux, prodigue.[/b]    - compar. largior -- superl. largissimus.    - largus opum, Virg.: riche.    - largior lingua, Plaut.: langue infatigable. [st1]2 [-] Largus, i, m.: Largus (surnom).
    * * *
    [st1]1 [-] largus, a, um: - [abcl][b]a - abondant, copieux, considérable. - [abcl]b - qui abonde en. - [abcl]c - large, libéral, généreux, prodigue.[/b]    - compar. largior -- superl. largissimus.    - largus opum, Virg.: riche.    - largior lingua, Plaut.: langue infatigable. [st1]2 [-] Largus, i, m.: Largus (surnom).
    * * *
        Largus, Adiectiuum. Plin. Large, Plantureux.
    \
        Largum alimentum. Plin. Abondant.
    \
        Largus. Cic. Un homme large, soit prodigue ou liberal.
    \
        Largus opera sua. Plaut. Qui n'est point chiche de sa peine.
    \
        Largus lachrymarum. Plaut. Qui pleure abondamment.
    \
        Largus opum. Virgil. Fort riche.
    \
        Largior est lingua. Plaut. Il parle trop.
    \
        Donare largus. Horat. Large et liberal à donner.
    \
        Fletus largos effundere. Virgil. Pleurer abondamment.
    \
        Imber largus. Ouid. Grande pluye.
    \
        Lux larga. Cic. Fort grande.
    \
        Largae opes. Mart. Grandes richesses.
    \
        Largiore vino est vsus. Liu. Il a beu plus que de coustume.

    Dictionarium latinogallicum > largus

  • 5 levis [2]

    2. levis, e ( aus *leghuis, vgl. griech. ελαχύς, ahd. līhti), leicht (Ggstz. gravis), I) eig.: 1) leicht dem Gewichte nach, pondus, Ov.: piper levissimum, Plin. – levis armatura, leichte Rüstung, Caes., u. konkr. = leicht bewaffnete Soldaten, Cic.: so leves armis, Liv.: poet. mit folg. Infin., im Bilde, fessis leviora tolli Pergama Grais, als eine leichtere Last aufzuheben (= leichter zu vernichten), Hor. carm. 2, 4, 11. – 2) leicht der Bewegung nach = schnell, behend, geschwind, flüchtig, cursus, Phaedr.: saltus, Ov. – cervus, Verg.: Parthi, Verg.: Messapus cursu levis, Verg.: domo levis exsilit, Hor. – flamen, Catull.: ventus, Ov.: pollex, Ov.: hora, flüchtige, Ov. – m. folg. Infin., instat Hiber levis et levior discurrere Maurus, Sil. 4, 549: exsultare levis, Sil. 10, 604: nullo levis terrore moveri, Claud. IV. cons. Hon. 514: omnes ire leves, Sil. 16, 487. – 3) leicht dem phys. Gehalte nach, terra, leichte, magere Erde, Varro u. Plin.: u. so facilis ac levis humus, Curt.: stipulae, Ov. – poet., populi, die leichten körperlosen V. = Schatten (der Unterwelt), Ov. met. 10, 14. – 4) leicht der phys. Wirkung nach = nicht drückend, sanft, gelinde, leise, terra sit super ossa levis, Tibull.: sit tibi terra levis, Corp. inscr. Lat. 6, 7579 (Ggstz. sit tibi terra gravis, ibid. lin. 13): levis aura, Sil.: somnus, Hor.: vinum, nicht starker, Suet.: u. so cibus, Cels.: malvae, Hor.: levior piscis, Cels.: exulcerata et aegra corpora, quae ad tactus levissimos gemunt, Sen. de ira 1, 20, 3. – 5) leicht der phys. Beschaffenheit nach = erträglich (Ggstz. gravis), terra, loca, Varro. – II) übtr.: 1) leicht dem Werte, der Bedeutung nach = unerheblich, unbedeutend, geringfügig, gering, a) übh.: dolor, Cic.: ictus levis, Cic.: praesidium, Liv.: periculum levius, Caes.: genus scripturae, Nep.: labor, Ter.: proelium, Caes.: auditio, ein unverbürgtes Gerücht, Caes. – subst., in levi habere, für gering ansehen, leicht nehmen, Tac. ann. 3, 54; hist. 2, 21: levia sed nimium queror, Sen. Herc. fur. 63: quid leviora loquor? Petron. poët. 134, 12. v. 8. – poet. m. Genet., opum levior, Sil. 2, 102 (vgl. den Ggstz. largus opum b. Verg. Aen. 11, 338). – b) von Gedichten leichterer Art, Liebes- u. Scherzgedichten, Fabeln usw., Musa, Ov.: carmina, Tac.: levi calamo ludere, Phaedr. – c) unbedeutend = kein Gewicht od. Ansehen habend, nicht viel geltend, geringfügig, unzulänglich, unhaltbar, levis causa belli, Liv.: causa levior, Caes.: auctor, Liv.: pecunia levissima, Cic.: leve ac facile credat, Quint.: levia conquirere, Cic. – v. Pers., levis pauper, kreditloser, Hor. de art. poët. 123: numquam erit alienis gravis qui suis se concinnat levem, niemals wiegt jemandes Ansehen außen schwer, wenn es im Hause leicht ist, Plaut. trin. 684: leviorem futurum apud patres reum, würde weniger gelten, Liv. 4, 44, 7. – 2) leicht der moral. Wirkung nach = nicht drückend, sanft, mild, gelinde, reprehensio levior, Cic.: exsilium, erträglich, Suet.: alqm leviore nomine (Bezeichnung) appellare, Cic.: v. Pers., mit Dat., Sithoniis non levis Euhius, nicht mild gesinnt gegen die S., erbittert auf die S., Hor. carm. 1, 18, 9. – 3) leicht der Gesinnung, den Grundsätzen nach, a) leicht, leichtsinnig, wankelmütig, unbeständig, haltlos (Ggstz. gravis, würdevoll, ernst, fest), homo, Cic.: Graeci, Cic.: iudices, Cic.: amicitia, Cic.: sententia, Ter.: ne te leviorem (lauer, gleichgültiger) erga me putes, Plaut. trin. 1171. – b) eitel, lügenhaft, unwahr, sit precor illa levis, Tibull. 1, 6, 56: leves atque inanes soni (Wortgepränge), Petron. 2, 1.

    lateinisch-deutsches > levis [2]

  • 6 ops [1]

    1. ops, opis, f., Plur. opēs, opum, f., Sing. nur im Genet., Acc. u. Abl. gebr. (altindisch ápnaḥ, Ertrag, Habe, Besitz, griech. ομπνη, Nahrung, Reichtum, Besitz), jedes fördernde Mittel, so wie opus das geförderte Werk; dah. I) (altlat.) = opera, die Bemühung, der Dienst, opis pretium, Enn. fr. var. 20*. – II) die Macht, das Vermögen = alles, was uns in den Stand setzt, große Dinge auszurichten, es sei Reichtum, Freunde, Truppen, Ansehen usw., a) das zeitliche Vermögen, die Finanzen, der Reichtum, die Hilfsquellen, oft verb. spes opesque, spes atque opes vitae meae, mein Hoffen und mein Glück (Lebensglück), Plaut. (s. Brix Plaut. capt. 442): ruris opes, Ov.: opes acquirere, Plin.: opibus, armis, potentiā valere, Cic.: urbium opes exhaurire, die reichen Städte ausplündern, Liv.: attritis opibus, bei zerrütteten Finanzen, Tac.: dah. der Reichtum, den man sehen läßt, die Pracht, opes amovento, Cic. de legg. 2, 19. – b) die Macht = die Truppen, das Heer, regiis opibus praefuturum, Nep.: tantas opes prostravit, Nep. – c) die polit. Macht, die Vielvermögenheit, der Einfluß, summae opes, Cic.: tantae opes rei publicae, Cic.: opes affectare (erstreben), Liv.: largitione periculosas libertati opes struere (gründen), Liv.: patriae opes augere, Nep.: alcis opes evertere, Cic.: opes Lacedaemoniorum concutere, Nep.: opes Gallorum frangere, Liv.: opes consequi, Cic.: opes et dignitatem teuere, Cic.: tum in minime pertinaci genere pugnae sic fortuna exercuit opes (machte seinen Einfluß so geltend), ut etc., Liv. – III) die physische Macht, das Vermögen, die Kraft, Kräfte, Stärke, omni ope anniti od. eniti, ut etc., Liv.: omni ope atque operā eniti, ut etc., Cic.: summā ope anniti, ut etc., Gell.: summis opibus anniti, ut etc., Liv. (u. so summis od. omnibus opibus, ex summis opibus bei Verben, Plaut.; s. Brix Plaut. mil. 620): omnibus viribus atque opibus resistere, mit aller Macht, Cic.: est opis nostrae, Verg.: arbor habebit opes, Ov. – IV) der Beistand, die Beihilfe, die Hilfe, Unterstützung, opem ferre alci, helfen, unterstützen, Cic.: aliquid opis ferre rei publicae, Cic.: opem a te petimus, Cic.: medicam opem sentire, v. medizin. Hilfe, Ov.: opis haud indiga nostrae, Verg.: opem dare, Ov.: so auch im Plur. = die Hilfe, Unterstützung, Unterstützungen, sine hominum opibus et studiis, Cic. de off. 2, 20: alienarum opum indigens, Nep. regg. 3, 4. – / Abl. Sing. ungew. opi, Varro LL. 5, 141.

    lateinisch-deutsches > ops [1]

  • 7 ops

    [st1]1 [-] ops (nom. et dat. sing. inusités), opis, f. ; au plur. opes, opum: - [abcl][b]a - moyens, ressources, pouvoir. - [abcl]b - aide, protection, secours, assistance, appui, concours. - [abcl]c - surtout au plur.: pouvoir, crédit, considération, autorité, influence. - [abcl]d - au plur. richesses, opulence, abondance. - [abcl]e - au plur. puissance (d'un Etat). - [abcl]f - au plur. forces militaires, troupes, armée.[/b]    - opem ferre alicui: porter secours à qqn.    - opem petere ab aliquo: solliciter l'aide de qqn.    - non opis est nostrae + inf. Virg.: il n'est pas en notre pouvoir de...    - ope + gén.: avec l’aide de.    - omni ope, summa ope: de toutes ses forces, par tous les moyens.    - opes Atheniensium, Nep.: la puissance d'Athènes.    - opes violentae, Cic.: pouvoir tyrannique.    - regiis opibus praesse, Nep.: commander les forces royales. [st1]2 [-] Ops (Opis), Opis, f.: Ops (assimilée à Rhéa et à Cybèle, elle est la déesse de la fécondité et de l'abondance; elle est également la protectrice des moissons).
    * * *
    [st1]1 [-] ops (nom. et dat. sing. inusités), opis, f. ; au plur. opes, opum: - [abcl][b]a - moyens, ressources, pouvoir. - [abcl]b - aide, protection, secours, assistance, appui, concours. - [abcl]c - surtout au plur.: pouvoir, crédit, considération, autorité, influence. - [abcl]d - au plur. richesses, opulence, abondance. - [abcl]e - au plur. puissance (d'un Etat). - [abcl]f - au plur. forces militaires, troupes, armée.[/b]    - opem ferre alicui: porter secours à qqn.    - opem petere ab aliquo: solliciter l'aide de qqn.    - non opis est nostrae + inf. Virg.: il n'est pas en notre pouvoir de...    - ope + gén.: avec l’aide de.    - omni ope, summa ope: de toutes ses forces, par tous les moyens.    - opes Atheniensium, Nep.: la puissance d'Athènes.    - opes violentae, Cic.: pouvoir tyrannique.    - regiis opibus praesse, Nep.: commander les forces royales. [st1]2 [-] Ops (Opis), Opis, f.: Ops (assimilée à Rhéa et à Cybèle, elle est la déesse de la fécondité et de l'abondance; elle est également la protectrice des moissons).
    * * *
        Ops, opis, Verbum obsoletum. Actius. Qui aide, ou Riche.
    \
        Nisi eum, quantum di dant tibi opis, seruas. Terent. Selon que Dieu t'aide.
    \
        Nihil opis est in ipsis ab bene Beateque viuendum. Cic. Il n'y a en eulx n'aide ne secours, Ils ne peuvent aider à, etc.
    \
        Admouere tardam opem. Ouid. Secourir trop tard.
    \
        Afferre opem alicui. Ouid. Aider.
    \
        Omni ope atque opera eniti. Cic. De tout son povoir et de toute sa force.
    \
        Non opis est nostrae. Virgil. Il n'est pas en nostre puissance.
    \
        Ferre opem et salutem indigentibus. Cic. Aider.
    \
        Opis aliquid ferre. Cic. Aider et secourir.

    Dictionarium latinogallicum > ops

  • 8 levis

    1. lēvis (laevis), e (verwandt mit λειος), glatt (Ggstz. asper), I) eig.: 1) im allg.: locus, Cic.: corpuscula, Cic.: folia (Ggstz. scabra), Plin.: levissima corpora, Lucr. – 2) insbes., poet. a) glatt = blank, pocula, Verg. Aen. 5, 91. – b) glatt = unbehaart, ohne Bart, iuventas, Hor.: crura, Iuven.: senex, glatzköpfig, Ov.: Apollo tot aetatibus levis (bartlos), Ggstz. Aesculapius bene barbatus, Min. Fel. 22, 5: dah. glatt = jugendlich, zart, schön, pectus, jugendlich, Verg.: umeri, Verg. – u. glatt = geputzt, galant, cum sit vir levior ipsā, Ov. – c) glatt, schlüpfrig, sanguis, Verg. Aen. 5, 328. – II) übtr.: a) wohl zerrieben, -zerweicht, leve et mali odoris, Cels.: haec terere donec levia, Scrib. Larg. – b) glatt, abgeschliffen, gut fließend, vox, Quint.: v. den Worten einer Rede, concursus verborum quodammodo coagmentatus et levis (Ggstz. asper et hiulcus), Cic.: oratio, Cic.
    ————————
    2. levis, e ( aus *leghuis, vgl. griech. ελαχύς, ahd. līhti), leicht (Ggstz. gravis), I) eig.: 1) leicht dem Gewichte nach, pondus, Ov.: piper levissimum, Plin. – levis armatura, leichte Rüstung, Caes., u. konkr. = leicht bewaffnete Soldaten, Cic.: so leves armis, Liv.: poet. mit folg. Infin., im Bilde, fessis leviora tolli Pergama Grais, als eine leichtere Last aufzuheben (= leichter zu vernichten), Hor. carm. 2, 4, 11. – 2) leicht der Bewegung nach = schnell, behend, geschwind, flüchtig, cursus, Phaedr.: saltus, Ov. – cervus, Verg.: Parthi, Verg.: Messapus cursu levis, Verg.: domo levis exsilit, Hor. – flamen, Catull.: ventus, Ov.: pollex, Ov.: hora, flüchtige, Ov. – m. folg. Infin., instat Hiber levis et levior discurrere Maurus, Sil. 4, 549: exsultare levis, Sil. 10, 604: nullo levis terrore moveri, Claud. IV. cons. Hon. 514: omnes ire leves, Sil. 16, 487. – 3) leicht dem phys. Gehalte nach, terra, leichte, magere Erde, Varro u. Plin.: u. so facilis ac levis humus, Curt.: stipulae, Ov. – poet., populi, die leichten körperlosen V. = Schatten (der Unterwelt), Ov. met. 10, 14. – 4) leicht der phys. Wirkung nach = nicht drückend, sanft, gelinde, leise, terra sit super ossa levis, Tibull.: sit tibi terra levis, Corp. inscr. Lat. 6, 7579 (Ggstz. sit tibi terra gravis, ibid. lin. 13): levis aura, Sil.: somnus, Hor.: vinum, nicht starker, Suet.: u. so cibus, Cels.: mal-
    ————
    vae, Hor.: levior piscis, Cels.: exulcerata et aegra corpora, quae ad tactus levissimos gemunt, Sen. de ira 1, 20, 3. – 5) leicht der phys. Beschaffenheit nach = erträglich (Ggstz. gravis), terra, loca, Varro. – II) übtr.: 1) leicht dem Werte, der Bedeutung nach = unerheblich, unbedeutend, geringfügig, gering, a) übh.: dolor, Cic.: ictus levis, Cic.: praesidium, Liv.: periculum levius, Caes.: genus scripturae, Nep.: labor, Ter.: proelium, Caes.: auditio, ein unverbürgtes Gerücht, Caes. – subst., in levi habere, für gering ansehen, leicht nehmen, Tac. ann. 3, 54; hist. 2, 21: levia sed nimium queror, Sen. Herc. fur. 63: quid leviora loquor? Petron. poët. 134, 12. v. 8. – poet. m. Genet., opum levior, Sil. 2, 102 (vgl. den Ggstz. largus opum b. Verg. Aen. 11, 338). – b) von Gedichten leichterer Art, Liebes- u. Scherzgedichten, Fabeln usw., Musa, Ov.: carmina, Tac.: levi calamo ludere, Phaedr. – c) unbedeutend = kein Gewicht od. Ansehen habend, nicht viel geltend, geringfügig, unzulänglich, unhaltbar, levis causa belli, Liv.: causa levior, Caes.: auctor, Liv.: pecunia levissima, Cic.: leve ac facile credat, Quint.: levia conquirere, Cic. – v. Pers., levis pauper, kreditloser, Hor. de art. poët. 123: numquam erit alienis gravis qui suis se concinnat levem, niemals wiegt jemandes Ansehen außen schwer, wenn es im Hause leicht ist, Plaut. trin. 684: leviorem futurum apud patres reum, würde weniger
    ————
    gelten, Liv. 4, 44, 7. – 2) leicht der moral. Wirkung nach = nicht drückend, sanft, mild, gelinde, reprehensio levior, Cic.: exsilium, erträglich, Suet.: alqm leviore nomine (Bezeichnung) appellare, Cic.: v. Pers., mit Dat., Sithoniis non levis Euhius, nicht mild gesinnt gegen die S., erbittert auf die S., Hor. carm. 1, 18, 9. – 3) leicht der Gesinnung, den Grundsätzen nach, a) leicht, leichtsinnig, wankelmütig, unbeständig, haltlos (Ggstz. gravis, würdevoll, ernst, fest), homo, Cic.: Graeci, Cic.: iudices, Cic.: amicitia, Cic.: sententia, Ter.: ne te leviorem (lauer, gleichgültiger) erga me putes, Plaut. trin. 1171. – b) eitel, lügenhaft, unwahr, sit precor illa levis, Tibull. 1, 6, 56: leves atque inanes soni (Wortgepränge), Petron. 2, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > levis

  • 9 ops

    1. ops, opis, f., Plur. opēs, opum, f., Sing. nur im Genet., Acc. u. Abl. gebr. (altindisch ápnaḥ, Ertrag, Habe, Besitz, griech. ομπνη, Nahrung, Reichtum, Besitz), jedes fördernde Mittel, so wie opus das geförderte Werk; dah. I) (altlat.) = opera, die Bemühung, der Dienst, opis pretium, Enn. fr. var. 20*. – II) die Macht, das Vermögen = alles, was uns in den Stand setzt, große Dinge auszurichten, es sei Reichtum, Freunde, Truppen, Ansehen usw., a) das zeitliche Vermögen, die Finanzen, der Reichtum, die Hilfsquellen, oft verb. spes opesque, spes atque opes vitae meae, mein Hoffen und mein Glück (Lebensglück), Plaut. (s. Brix Plaut. capt. 442): ruris opes, Ov.: opes acquirere, Plin.: opibus, armis, potentiā valere, Cic.: urbium opes exhaurire, die reichen Städte ausplündern, Liv.: attritis opibus, bei zerrütteten Finanzen, Tac.: dah. der Reichtum, den man sehen läßt, die Pracht, opes amovento, Cic. de legg. 2, 19. – b) die Macht = die Truppen, das Heer, regiis opibus praefuturum, Nep.: tantas opes prostravit, Nep. – c) die polit. Macht, die Vielvermögenheit, der Einfluß, summae opes, Cic.: tantae opes rei publicae, Cic.: opes affectare (erstreben), Liv.: largitione periculosas libertati opes struere (gründen), Liv.: patriae opes augere, Nep.: alcis opes evertere, Cic.: opes Lacedaemoniorum concutere, Nep.: opes Gallor-
    ————
    um frangere, Liv.: opes consequi, Cic.: opes et dignitatem teuere, Cic.: tum in minime pertinaci genere pugnae sic fortuna exercuit opes (machte seinen Einfluß so geltend), ut etc., Liv. – III) die physische Macht, das Vermögen, die Kraft, Kräfte, Stärke, omni ope anniti od. eniti, ut etc., Liv.: omni ope atque operā eniti, ut etc., Cic.: summā ope anniti, ut etc., Gell.: summis opibus anniti, ut etc., Liv. (u. so summis od. omnibus opibus, ex summis opibus bei Verben, Plaut.; s. Brix Plaut. mil. 620): omnibus viribus atque opibus resistere, mit aller Macht, Cic.: est opis nostrae, Verg.: arbor habebit opes, Ov. – IV) der Beistand, die Beihilfe, die Hilfe, Unterstützung, opem ferre alci, helfen, unterstützen, Cic.: aliquid opis ferre rei publicae, Cic.: opem a te petimus, Cic.: medicam opem sentire, v. medizin. Hilfe, Ov.: opis haud indiga nostrae, Verg.: opem dare, Ov.: so auch im Plur. = die Hilfe, Unterstützung, Unterstützungen, sine hominum opibus et studiis, Cic. de off. 2, 20: alienarum opum indigens, Nep. regg. 3, 4. – Abl. Sing. ungew. opi, Varro LL. 5, 141.
    ————————
    3. ops = opulentus, Prisc. 7, 41.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ops

  • 10 accumulator

    accumulātor, ōris m. [ accumulo ]
    собиратель, стяжатель, накопитель ( opum T)

    Латинско-русский словарь > accumulator

  • 11 congestus

    I ūs m. [ congero ]
    1) складывание, собирание (opum Sen; copiarum T)
    2) витьё гнёзд, гнездование ( avium C)
    3) куча, груда ( lapidum T)
    II 1. congestus, a, um
    part. pf. к congero
    2.
    набитый, полный ( congestior alvo Aus)

    Латинско-русский словарь > congestus

  • 12 conjectatio

    conjectātio, ōnis f. [ conjecto ]
    1) предположение, догадка, гипотеза (incerta, obscura PM; lubrica AG)
    unde c. ingens opum est PM — на основании чего можно предположить, что он чрезвычайно богат

    Латинско-русский словарь > conjectatio

  • 13 digestus

    dīgestus, ūs m. [ digero ]
    распределение, заведование

    Латинско-русский словарь > digestus

  • 14 dives

    dīves, itis (abl. sg. e, реже i) compar. divitior, ditior, superl. divitissimus, ditissimus
    1)
    а) богатый (ex pauperrimo d. factus C)
    d. aliquā re H, O etc., alicujus rei V, Ap etc., реже ab aliquā re VF и in aliquid Aug — богатый (изобилующий) чём-л. (agris H; pecoris V; opum variarum V)
    б) изобильный ( regio QC); роскошный, великолепный (mensa H; cultus O); прибыльный, выгодный ( bellum T); плодоносный ( ager VF); многоводный ( Nilus O)

    Латинско-русский словарь > dives

  • 15 egestio

    ēgestio, ōnis f. [ egero I \]
    2) расточение, растрачивание ( opum publicarum PJ)
    3) извержение, выведение из организма ( ventris et urinae CA)

    Латинско-русский словарь > egestio

  • 16 furiosus

    furiōsus, a, um [ furia ]
    1) бешеный, неистовый, яростный, безумный, ужасный (homo, cupiditas C; opum furiosa cupido O)
    2) поэт. приводящий в экстаз, в дикий восторг ( tibia O)

    Латинско-русский словарь > furiosus

  • 17 prodigentia

    prōdigentia, ae f. [ prodigo ]
    расточительство, расточительность ( opum T)

    Латинско-русский словарь > prodigentia

  • 18 viduitas

    viduitās, ātis f. [ viduus I \]
    1) недостаток, отсутствие ( omnium copiarum atque opum Pl)

    Латинско-русский словарь > viduitas

  • 19 accumulator

    accumulātor, ōris, m. (accumulo), der Anhäufer, opum, Tac. ann. 3, 30.

    lateinisch-deutsches > accumulator

  • 20 adiuvo

    ad-iuvo, iūvī, iūtum, iuvāre, unterstützen, fördern, I) im engern Sinne: a) übh.: α) m. pers. Objj.: alqm, Cic. u.a. (Synon. opitulari alci, jmdm. helfen): seu manibus in assurgendo seu genu se adiuvissent, Liv.: adi. alqm auxilio, operā, Plaut. u. Ter.: alqm adiutum proficisci, Nep.: alqm in alqa re, Ter. u. Cic.: alqm ad bellum, Liv.: ad verum probandum, Liv.: consulem ad traiciendas in Asiam legiones, Liv.: ab alqo adiuvari de (in betreff) alqa re, Cic. – m. Acc. pers. u. Acc. pron. neutr; neque me quicquam consilio adiuvas? Ter. heaut. 982: m. ut u. Konj., Cic. ep. 5, 2, 9; ad Q. fr. 1, 1, 15. § 43: m. ne u. Konj., Catull. 32, 4: m. Infin., adiuvat enim (pater phalangiae) incubare, Plin. 11, 85: m. Acc. rei u. Dat. comm., messim hanc nobis adiuvent, Gell. 2, 29, 7: m. bl. allg. Acc., si quid ego adiuero, Enn. fr.: si quid tu adiuvas, Plaut.: quorum alteri, quod nullo studio agebant, non multum adiuvabant, keine besonderen Dienste leisteten, Caes.: absol., et adiuvēre captivi, halfen mit, Liv. 24, 16, 3. – Sprichw., fortis (=fortes) fortuna adiuvat, wer wagt, gewinnt, Ter. Phorm. 203 u. daraus Cic. Tusc. 2, 11 u. Liv. 34, 37, 4; vgl. fortes adiuvat ipsa Venus, Tibull. 1, 2, 16. – β) mit sächl (materiellen od. abstr.) Objj. = etw. unterstützen, fördern, befördern, ihm nachhelfen, etw. nähren, erhalten, salices aquationibus, Pallad.: ignem (Ggstz. exstinguere), Liv.; u. ignes (übtr. = Liebesflamme), begünstigen, Ov.: ictum hostis, Curt.: nec arte nec viribus ictum, Liv.: staturam mendacio, Sen.: formam curā, heben, Ov.: preces alcis, Suet.: facultates Pallantis publicarum opum egestione, Plin. ep.: Capuam venire et adiuvare delectum, Cic.: maerorem orationis lacrimis suis, Cic. – als mediz. t.t., alqm temerariā etiam ratione, Cels.: adiuvari debent ex vino mero atque plurimo, Scrib.: adi. concoctionem, Plin. – γ) absol. (wobei das Objekt aus dem Zusammenhang zu ergänzen): se adiuvante, Nep.: si di adiuvabunt, Cic.: quibus rebus indiguerunt, adiuvit, er half bei ihren Bedürfnissen aus, Nep.: remis adiuva, hilf mit den R. nach, Ps. Quint. decl. – b) für einen Mimen einen Gehilfen auf der Bühne abgeben, mimographos, Suet. gr. 18. – c) moralisch aufrichten, erbauen, ermutigen, alqm, Cic. or. 12; Tusc. 2, 10: clamore militem suum, Liv. 1, 25, 9. – II) im weitern Sinne: förderlich-, nützlich-, zuträglich sein, helfen, gute Dienste leisten, frommen, beitragen, mitwirken, α) persönl., m. Acc., iam nihil te Neronis iudicium adiuvat, Cic.: multum eorum opinionem adiuvabat, quod (der Umstand, daß usw.), Caes. – m. ad u. Akk., quam ad rem multum humilitas navium adiuvat, Caes.: non ad obtinendum mendacium, sed ad verum probandum auctoritas adiuvat, Cic. – absol., adiuvat hoc quoque, Hor.: solitudo aliquid adiuvat, Cic.: ante omnia adiuvit memoria damnationis Sergii ac Verginii, Liv. – v. Heilmitteln, adiuvat et nitrum aceto dilutum et datum, Scrib. 198: adiuvat bene et ius pingue agninum, Scrib. 189: u.v. Nahrungsmitteln, vinum pemma lucuns nihil adiuvat, Varr. sat. Men. 508. – u. als philos. t.t., causae adiuvantes, mittelbare (Ggstz. proximae, unmittelbare), Cic.: non haec esse adiuvantia, causarum, sed etc., mitwirkende Ursachen, Mitursachen, Cic. – β) unpers., m. folg. Infin., nihil igitur adiuvat procedere et progredi in virtute, Cic. de fin. 4, 64. – m. folg. si u. Konj., in re mala animo si bono utare, adiuvat, Plaut, capt. 202. – m. folg. quod (daß), adiuvat etiam, quod (der Umstand, daß) auditor gaudet intellegere, Quint. 9, 2, 78. – / a) adiuero = adiuvero, Enn. ann. 339 (bei Cic. de sen. 1 M.); u. so adiuerit, Ter. Phorm. 537. – b) Das Perf. adiuvavi erst Paul. dig. 34, 9, 5. § 10 u. 40, 2, 15. § 1. Itala Luc. 1, 54; 2; Cor. 6, 12. Cassiod. compl. 9. in 2. Corinth. (auch Val. Max. 8, 2, 3 cod. Bern. pr. m.). – das Partiz. Fut. Akt. adiuvaturus bei Petr. 18, 3. Dar. Phryg. 16 (dagegen adiuturus bei Ter. Andr. 522. Liv. 34, 37, 5). – vulg. nach der 3. Konj. adiuvis = adiuvas, Itala 2 paral. 19, 2 (bei Lucifer Calat. de non conv. 4. p. 9, 27).

    lateinisch-deutsches > adiuvo

См. также в других словарях:

  • öpüm — yudum I, 75 …   Divan-i Luqat-i it-Türk Dizini

  • CENSUS Populi Romani primus instituts a Servio Tullio — sexto Rege. Florus, l. 1. c. 6. Ab hoc populus Romanus relatus in censum, digestus in classes, curils atque collegiis distributus: summâque Regis sollertiâ ita est ordinata Res publ. ut omnia patrunonii, dignitatis, aetatis, artium, officiorumque …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Ysop — 〈[i: ] m. 1; Bot.〉 in Südeuropa heimischer Lippenblütler mit dunkelblauen, rosenroten od. seltener weißen Blüten, in Deutschland als Zierpflanze gehalten: Hyssopus officinalis [zu grch. hyssopos <hebr. ezob] * * * Ysop   [ iːzɔp;… …   Universal-Lexikon

  • DIGESTA — pro scriptis, saepe apud Tertullian. Vide Salmas. Not ad Pall. In specie sic vocatur opus Pandectarum iuris Civilis, quia omnes disputationes ac decisiones in se habent legitimas, et quod undique fuit collectum, hoc in sinus suos recepêrunt,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Chaim Dov Rabinowitz — R Chaim Dov Rabinowitz (1909–2001) was a Lithuanian born rabbi who authored a monumental commentary on the Hebrew Bible (Daat Soferim) and a history of the Jewish people (From Nechemia to the Present). Contents 1 Biography 2 Bible Exegesis 3… …   Wikipedia

  • Orakel von Delphi — Tempel des Apollo in Delphi …   Deutsch Wikipedia

  • Orakel zu Delphi — Tempel des Apollon in Delphi Das Orakel von Delphi war eine griechische Pilger und Weissagungsstätte des antiken Griechenlands und befand sich am Hang des Parnass bei der Stadt Delphi in der Landschaft Phokis. Es war die wichtigste Kultstätte der …   Deutsch Wikipedia

  • Braccata — Gaule narbonnaise Gaule Langue gauloise Peuples gaulois Gaule romaine Gaule cisalpine Gaule narbonnaise Gaule transalpine Gaule aquitaine Gaule belgique Gaule lyonnaise …   Wikipédia en Français

  • Gaule Narbonnaise — Gaule Langue gauloise Peuples gaulois Gaule romaine Gaule cisalpine Gaule narbonnaise Gaule transalpine Gaule aquitaine Gaule belgique Gaule lyonnaise …   Wikipédia en Français

  • Gaule narbonnaise — 44° N 4° E / 44, 4 …   Wikipédia en Français

  • Narbonaise — Gaule narbonnaise Gaule Langue gauloise Peuples gaulois Gaule romaine Gaule cisalpine Gaule narbonnaise Gaule transalpine Gaule aquitaine Gaule belgique Gaule lyonnaise …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»